Onder de wol, het hartje zo vol

Ligt snikkend kleine Jantje 

Zijn moeder was boos en rusteloos

Woelt hij in zijn ledikantje 

Moeder heeft hem beknort

Hij groef een kuil in de tuin

Dat mocht Jantje niet doen

Hij kreeg voor het slapen gaan geen zoen

Ook moeder droomt en ziet beschroomd

Aan de hemelpoort klein Jantje

Stil blijft hij staan zacht klopt hij aan

Met het kleine vuile handje

De engel die het hoort opent de poort

En zegt Jantje kom binnen mij kind

Want zijn jouw handjes ook zwart

Wit als sneeuw is jouw hart

Dan ontwaakt moeder plotseling

En vind tien zwarte vingertjes

Vergeving vragend voor het kwaad

Zij wil ze niet meer missen

En drukt ze vol liefde aan haar hart

De tien kleine vingertjes

Aan twee handjes vuil en zwart