EVEN  DROMEN

Weer ging een dag beginnen.

Licht vloeide over het land,

Onhoorbaar trad ze binnen

haar hand schoof in mijn hand.

Verwonderd wilde ik spreken,

maar zacht sloot zij mijn mond.

Of woorden zouden breken

wat woordeloos ontstond.

Droomwolken dreven over

en licht woei over het land.

Soms scheen het uit te doven,

dan drukte ik haar hand

Toen zij ze zacht, je wilde

niets weten van de tijd

maar nu ik kom, nu ril je

ook voor de eeuwigheid.

Stel de een niet boven de ander

de wind niet boven het riet,

verbindt ze met elkander

als ik weg ben in het verschiet.

Toen ik waagde weer te kijken,

was ik weer met mezelf  alleen.

Niet armer en niet rijker

eens mens als iedereen.

G.S.Bot (F.J. Smit)

Klik op de kaart voor de binnenkant.